Autor: downbylaw Data dodania: 2008-12-30 17:46:36 Wyświetlenia: 8421
"13 Anioł", Anna Kańtoch - recenzja
Anioły w szeroko pojętej literaturze fantastycznej rozpanoszyły się na przestrzeni ostatnich lat w sposób co najmniej zaskakujący. Skrzydlaci agenci niebios w takiej czy innej odmianie pojawili się u Gaimana, Pullmana czy – na polskim gruncie – Ćwieka. Ponadto, we wszystkich tych przypadkach mamy do czynienia z aniołami, które z jakiegoś powodu nie podlegają już boskiemu nadzorowi i zaczynają ustanawiać własne reguły gry. Podobnie ma się rzecz z 13 Aniołem autorstwa Anny Kańtoch, choć o jakiejkolwiek wtórności w tym przypadku mowy być nie może.
Akcja 13 Anioła ma miejsce w Getteim – zbudowanym na jeziorze mieście będącym jedynym pomostem między dwoma brzegami, które nigdy nie miały zostać połączone: Zachodnim, gdzie panuje magia oraz Wschodnim, rządzonym przez postęp i technologię. Aniołowie decydują, że Getteim musi zostać zniszczone i zwracają się do Merica Tyrena, syna założyciela miasta, aby przekazał wieść mieszkańcom. Tyren, milioner bankrut, cierpiący na nieustanną depresję i dążący głównie do tego, żeby skutecznie odebrać sobie życie, staje się jedyną nadzieją Getteim – o ile uda mu się odnaleźć tytułowego trzynastego anioła, którego głos może powstrzymać nadchodzącą zagładę. W tym celu Meric wynajmuje parę detektywów: cynicznego wygę Nataniela Andresa oraz zamkniętą w ciele nastolatki, obdarzoną telepatycznymi zdolnościami Aelis. Zaczynają się poszukiwania, a kolejne plagi zwiastują zbliżający się koniec Getteim.
Jeśli wierzyć słowom mistrza, dobra opowieść zaczyna się od wybuchu wulkanu, a następnie napięcie już tylko rośnie. Sam początek 13 Anioła zaskakuje, intryguje, wciska w fotel i każe czytać, czytać i jeszcze raz czytać. Im dalej tym lepiej: fabuła jest interesująca i obficie raczy czytelnika kolejnymi zwrotami akcji, a do tego – co czasem kuleje w tekstach fantasy – sprawia wrażenie dokładnie przemyślanej i całkiem logicznej. Podobnie jak w przypadku poprzednich dzieł Kańtoch – Diabła Na Wieży oraz Zabawek Diabła – pod względem konwencji książka oscyluje pomiędzy fantastyką a kryminałem. Nie zabraknie tu jednak elementów grozy czy niezbyt nachalnych wtrętów o charakterze komentarza społecznego. Autorka rozwija akcję z lekkością i polotem, mniej miejsca niż w poprzednich utworach poświęcając opisom, więcej zaś samym zdarzeniom – te zaś naprawdę godne są uwagi. Dialogi są naturalne, nierzadko błyskotliwe, bywa nawet że humorystyczne. Jednak największy atut książki stanowią pojawiający się w niej bohaterowie. Wyraziści i intrygujący, budzą niewymuszoną sympatię, nie dając się łatwo zaszufladkować. Co więcej, Kańtoch nie oszczędza ich i nie niańczy, ale nieraz pozwala książkowemu życiu skopać ich literackie tyłki. A gdy czytelnik uświadamia sobie, że dla potrzeb fabuły autor jest w stanie uczynić ze swoim bohaterem praktycznie wszystko – wtedy pojawia się prawdziwe napięcie i prawdziwy strach.
W 13 Aniele odnaleźć można wszystko, co czytelnikowi fantastyki jest w stanie sprawić przyjemność. Jest niebanalna intryga, ciekawe postaci, siły nadprzyrodzone, sporo humoru i wartka akcja. Oczywiście Kańtoch jest autorką młodą i pod względem stylistycznym trudno porównywać ją do asów pokroju Sapkowskiego, Komudy bądź Lema. Narzekać na 13 Anioła mogą też czytelnicy spragnieni „męskiego” fantasy: nie znajdziemy tu zbyt wielu przekleństw, przemoc jako sposób rozwiązania problemów zawodzi, a o sprośnych żartach można kompletnie zapomnieć. Nie wydaje mi się to jednak wadą utworu, a raczej jego zaletą i dowodem na to, iż Kańtoch jako pisarka dorasta i zaczyna wytyczać własną literacką ścieżkę.
Zdecydowanie polecam.
Ocena: 9/10
Anna Kańtoch
13 Anioł
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Rok wydania: 2007
Liczba stron: 456
Oprawa: miękka
Wymiary: 125 x 195 mm
Kwestia wykorzystania motywu anioła w literaturze fantastycznej , to temat na osobny artykuł. Trochę szkoda, że nie wspomniałeś o Kossakowskiej, bo jeżeli się nie mylę, to od niej się ta aniołomania na polskim podwórku zaczęła.
Co do "13 anioła" - przeglądałam w empiku, nawet zastanawiałam się nad zakupem, ale ostatecznie zrezygnowałam. Chyba jednak trochę za dużo tych aniołów w polskiej fantasy ostatnimi czasy. Jeszcze Kossakowska była czymś nowym, pewną awangardą, teraz to motyw prawie tak oklepany jak elfy i krasnoludy.
Arieen - trudno w dzisiejszej fantastyce o oryginalny temat. Wszystko już wymyslono i napisano:) tak mi się przynajmniej wydaje. Aniołki intrygują ludzi już od wieków i warto im czasem przyprawić rogi:) o książce Kańtoch słyszałem wiele dobrego i jest faktycznie godna polecenia podobnie jak powyższa recenzja:) zwięzła i na temat!
assarhadon napisał/a: "Arieen - trudno w dzisiejszej fantastyce o oryginalny temat. Wszystko już wymyślono i napisano:) tak mi się przynajmniej wydaje. Aniołki intrygują ludzi już od wieków i warto im czasem przyprawić rogi:)"
Masz racje. Problem w tym, że odbywa się to na zasadzie "owczego pędu". Ktoś sięgnie po jakiś motyw i nagle pojawia się kilkanaście innych utworów, również opartych na tym motywie i to zazwyczaj na podobnej zasadzie. W tym momencie mamy same rogate anioły i szczytem oryginalności byłoby, gdyby ktoś opisał dobrego anioła.
Czy naprawdę tak to musi wyglądać?
A ja pozwolę się nie zgodzić z opinią recenzenta. Czytałam "13 anioła" i bardzo się na nim zawiodłam. To jak dotąd najsłabsza z książek Kańtoch, jakie miałam okazję poznać, a czytałam jeszcze obie o Domenicu. "13 anioł" jest zaczęty co najmniej dobrze, lecz pod koniec leci na łeb na szyję w dół. To tak, jakby przez 3/4 książki autorka miała pomysł, a potem miała... mało czasu na skończenie opowieści. A może nie miała już do niej serca? Prawdę mówiąc powody są nieistotne, dla mnie ważnym jest, że ogólnie pozostaje lekki niesmak. Stąd uważam, że ocena jest nieco zawyżona, choć w żaden sposób nie chciałabym się o to spierać :)
Mi by się "13" podobał bardzo, gdyby nie zakończenie, które zjawiło się nagle, o wiele za szybko, zupełnie jakby autorka nagle uznała, że już się znudziło i trzeba teraz jak najszybciej dokończyć pisanie. A że reszta książki była świetna, to czuję się o wiele bardziej zawiedziona, niż byłabym w przypadku słabszej powieści.
Hm. Coś się dziś wysłowić nie mogę. :P
Btw, muszę się za "Przedksiężycowych" zabrać. Ktoś czytał?
Któreś z pól jest puste!
madda99 zarejestrował się! Witamy!
_bosy skomentował 
Blood 2: The Chosen - recenzja