Wraz z nowym rokiem przyszedł nowy, jak głosi wydawca "młodzieżowy", numer Nowej Fantastyki. "Proza młodzieżowa" — na to określenie niejeden fan fantastyki zareaguje odruchowym zgrzytaniem zębów. Czy jednak słusznie? Po przebrnięciu przez serię artykułów – Fantastyka młodnieje, Wyglądam trochę jak stracharz, Para buch, koła w ruch, Wojna i odwet – możemy się o tym przekonać na własnej skórze.

Sekcję prozy polskiej otwiera Rafał Kosik ze swoim opowiadaniem Felix, Net i Nika oraz Wędrujące Samogłoski. Myślę, że nie będzie przesadą stwierdzenie, iż tytułowa trójka postaci wyrasta pomału na nastoletnich bohaterów pokolenia, z piętrzącymi się nagrodami za książki z ich udziałem, a także nadchodzącą produkcją filmową. Autor powiedział swego czasu: "Pierwszego Felixa napisałem, bo skończyły się dobre książki fantastyczne, które mógłbym czytać mojemu synowi". I choć brzmi to dość śmiało, to jeśli reszta książek z serii trzyma poziom opowiadania, z pewnością nie mamy do czynienia z tezą na wyrost. Bohaterowie są bowiem sympatyczni, akcja gna do przodu, futurystyczny świat jest intrygujący nawet dla "dorosłego" czytelnika, a wszystko to okraszone specyficznym, lecz absolutnie nie wymuszonym, humorem. Perypetie związane z teleportacją, rzeczywistością rozszerzoną, podróżami na obce planety — Kosik miesza różne elementy SF w barwną, ale ciągle spójną całość, której koloryt musi się podobać, jeśli brać pod uwagę odbiorcę, do którego jest ona skierowana.

Kolejny tekst, Krypta Dnia Sądu Ostatecznego (cztery hasła ze słownika postaci literatury nieznanej) Filipa Haki to, spisana w formie encyklopedycznych formuł, krótka opowieść o Everyman’ie, niezwykłym człowieku, który posiadł wiedzę na temat wszystkich przeszłych i przyszłych istot ludzkich. Uwagę zwraca przede wszystkim nietypowa (dla tych, którzy wcześniej nie mieli przyjemności lektury dzieł autora) forma tekstu, która nawet niezbyt interesującym fabułom nadaje ciekawą wymowę. Tak jest i tym razem.

Opowieść stracharza Jospeha Delaney otwiera sekcję prozy zagranicznej i robi to z rozmachem. John Gregory jest stracharzem — człowiekiem, który za swój fach wziął sobie walkę z wszelkiej maści siłami nadprzyrodzonymi: duchami, demonami i wiedźmami. Jednak lata mijają, nie oszczędzając nawet tych, którzy walczą ze złem; świadomy tego bohater musi przekazać swoją wiedzę następcy, co mimowolnie przywołuje wspomnienia z jego własnej inicjacji. O tym właśnie jest tekst — świetnie zarysowana reminiscencja przeszłości, pełna nadnaturalnej grozy, z ciekawymi bohaterami (stracharz!) i ciężkim, ludyczno-baśniowym klimatem.

Wiedźma zabójczyni tego samego autora osadzona jest w podobnych realiach, lecz pisana z przeciwnej perspektywy. Bohaterką jest czarownica, która poprzysięga zostać straszliwą wiedźmą zabójczynią. By dopiąć swego, musi zwyciężyć w pojedynku niepokonaną dotychczas Kernolde, słynącą ze swego okrucieństwa i niezwykłych umiejętności. Opowiadanie, w tak samo świetnym stylu jak poprzednie, skupia się na przygotowaniach bohaterki, a finalnie na bezlitosnej, krwawej walce. Śledzenie zmagań wiedźmy jest satysfakcjonujące, w czym swój wkład ma z pewnością barwny, plastyczny język, za pomocą którego wszystkie okropieństwa świata przedstawionego ożywają z niezwykłą mocą.

Sekcję zamyka Eliminacja Roberta Reeda, krótkie opowiadanie SF. Pod kontrolą AI na odległej planetarnej kolonii żyje nieliczna grupa ziemskich osadników. Warunki życia stale się pogarszają, brakuje nie tylko zaopatrzenia i podstawowych środków do przetrwania, ale przede wszystkim — jakichkolwiek perspektyw na przyszłość. Sytuacji nie poprawiają wcale najmłodsi mieszkańcy — dzieci, które swoim zachowaniem dodatkowo destabilizują i tak kruchą równowagę systemu. AI musi interweniować, a sposób w jaki to czyni, i w jaki jest on opisany, zasługują na aplauz. Ciekawy, przewrotny pomysł to podstawa krótkiej formy. Jeśli dodamy do tego świetne wykonanie, otrzymujemy receptę na solidny tekst i tak też jest w tym przypadku.

Numer zamykają felietoniści: Michael J. Sullivan ze swoim kącikiem warsztatowych porad (Kto, co i gdzie), Rafał Kosik dywagujący na temat teorii multiwersum (Poglądy alternatywne), jak zwykle "ewolucyjny" Peter Watts (Granice dyskusji) i Łukasz Orbitowski piszący o filmie Druga Ziemia (Drugie życie Rhody Williams).

Czy zatem "młodzieżowa proza" w Nowej Fantastyce zasługuje na potępienie? W tym przypadku zdecydowanie nie. Lecz mimo to wolałbym, aby taka formuła była tylko chwilowym eksperymentem.

PUBLICYSTYKA
2 ZAPOWIEDZI
3 BOHATER Z PRZYPADKU Jakub Ćwiek
4 FANTASTYKA MŁODNIEJE Marcin Zwierzchowski
8 WYGLĄDAM TROCHĘ JAK STRACHARZ Wywiad z Josephem Delaneyem
12 PARA BUCH, KOŁA W RUCH Bartosz Czartoryski
14 WOJNA I ODWET Agnieszka Haska, Jerzy Stachowicz
16 NAGRODY CZYTELNIKÓW „NF” 2011
63 RADY DLA PISZĄCYCH, ODC. 2 Michael J. Sullivan
72 POGLĄDY ALTERNATYWNE Rafał Kosik
73 GRANICE DYSKUSJI Peter Watts
78 DRUGIE ŻYCIE RHODY WILLIAMS Łukasz Orbitowski

PROZA POLSKA
17 FELIX, NET i NIKA ORAZ WĘDRUJĄCE SAMOGŁOSKI Rafał Kosik
35 KRYPTA DNIA SĄDU OSTATECZNEGO Filip Haka

PROZA ZAGRANICZNA
40 OPOWIEŚĆ STRACHARZA Joseph Delaney
53 WIEDŹMA ZABÓJCZYNI Joseph Delaney
57 ELIMINACJA Robert Reed

RECENZJE
65 KSIĄŻKI
71 TV
74 FILM
75 DVD
76 KOMIKS
77 GRA

Magazyn do recenzji dostarczyła Nowa Fantastyka

Lubię to

 Lubi to 0 osób
 Kliknij, by dołączyć

 Lubisz to!