Kiedy zaczynałem czytać Pisane krwią, byłem zaciekawiony okładkowym opisem. Historyczne tło i zapowiedź przygód nasunęły mi skojarzenia — dość odległe, ale jednak — z powieściami typu „płaszcza i szpady”. Mimo całkiem odmiennego tła historycznego, spodziewałem się książki pełnej zwrotów akcji, której postać głównego bohatera, hrabiego Saint-Germain, tylko miała dodawać smaku grozy.

Połączenie wątku historycznego z elementami horroru nie jest nowością. Jednak autorka umiejętnie wykorzystała ten motyw, tworząc nietuzinkowe tło dla bardzo popularnego motywu wampiryzmu. Będzie to na pewno interesujące dla wielu czytelników.

Powieść rozpoczyna się od powierzenia hrabiemu tajnej misji przez cara Rosji, Mikołaja II. Ragoczy udaje się w podróż, by dostarczyć cesarzowi Wlhelmowi i królowi Edwardowi VII propozycje pokoju, tym samym starając się sprostać złożonemu w jego ręce. Jednak nie wszystkim jest to na rękę. Arena polityczna początku dwudziestego wieku pełna jest barwnych, kontrastowych postaci, którym przyświecają najróżniejsze pobudki. Jedną z takich osób jest producent broni, baron von Wolgast, który działa na niekorzyść hrabiego, spiskując przeciwko niemu, a nawet starając się go pozbyć. Jako że jest człowiekiem interesu w czasach, gdy mocarstwa muszą zbroić się przed nadciągającą I wojną światową — wie, że jego opancerzone samochody i działa będą potrzebne niejednemu państwu, dlatego robi wszystko, by przeszkodzić Ragoczemu w wypełnieniu misji.

Kolejną ważną postacią jest brytyjski agent, Sidney Reilly, który cały czas trzyma się na uboczu — obserwuje, wyciąga wnioski i interweniuje tylko wtedy, gdy to konieczne. W tekście pojawia się również młoda, buntownicza malarka, Rowena Pearce-Manning — pomiędzy nią a Saint-Germainem rodzi się płomienne uczucie, któremu nie stanie na przeszkodzie nawet jest fakt, że jest on nieśmiertelnym, przemierzającym świat od czterech tysiącleci wampirem.

Narracja powieści jest bardzo obrazowa. Autorka dobrze oddała ducha tamtych czasów, co wyraźnie widać w szczegółowych opisach, chociażby garderoby postaci. Yarbro nie waha się opisywać detali, dzięki temu buduje atmosferę i możliwie jak najbardziej przybliża czytelnikowi początek dwudziestego wieku. Z drugiej strony akcja powieści rozwija się stosunkowo wolno i nabiera tempa dopiero w dalszej części. Mimo to nie zabraknie nam licznych spisków, knowań i ludzkiej podłości.

Sądziłem, będąc fanem klasycznych powieści w stylu Draculi Brama Stokera, iż wątek wampiryzmu będzie w książce znacznie bardziej rozwinięty. Autorka jednak przedstawia postać hrabiego jako niemal normalnego człowieka, obdarzonego jedynie symbolicznymi nadnaturalnymi cechami.  

Podsumowując, piąta część cyklu przygód hrabiego Saint-Germain jest powieścią o tyle oryginalną, obfitującą w historyczne wątki i barwne opisy, że na pewno zdobędzie sobie zwolenników. Natomiast nie jest ociekającym krwią horrorem. Gdybym miał scharakteryzować Pisane krwią w jednym zdaniu, określiłbym ją jako romans na tle historycznym, z elementami powieści przygodowej, który daleki jest od powieści grozy i skierowany raczej do… kobiet niż mężczyzn. Ale to tylko moje subiektywne zdanie. Tak czy inaczej, czasu poświęconego książce nie sposób uznać za zmarnowany.  

Autorka: Chelsea Quinn Yarbro
Tytuł: Pisane krwią
Wydawca: Rebis
Premiera: czerwiec 2012
ISBN: 978-83-7510-605-3
Liczba stron: 696
Wymiary: 130 x 200 mm
Okładka: miękka

Książkę do recenzji dostarczyło Wydawnictwo Rebis

Lubię to

 Lubi to 0 osób
 Kliknij, by dołączyć

 Lubisz to!